πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους

το πιο ανήθικο είναι το ψέμα και η υποκρισία

κι είναι όμως τόσο εμπεδωμένο στους ανθρώπους ώστε μερικές φορές η κοινωνική συνύπαρξη μαζύ τους μου είναι ανυπόφορη
οι περιττοί τύποι, τα ψεύτικα χαμόγελα, τα προσωπεία, τα λόγια, οι προσποιητοί ρόλοι, οι υποσχέσεις, οι δικαιολογίες, οι ψεύτικοι οργασμοί
φυσικά τα ψέματα έχουν κλίμακα, δεν έχουν όλα την ίδια απαξία αλλά κάποιος που έχει εθιστεί σε αυτό είναι μεγαλύτερος εγκληματίας από ένα φονιά, και ως παράδειγμα για το τελευταίο ας φέρουμε τον Άκη Πάνου. για τον πρώτο, ο καθένας μας σίγουρα θα έχει πολλά.

φυσικά το να ομιλείς την αλήθεια και να είσαι αληθινός είναι κάτι πολύ δύσκολο, απαιτεί γενναιότητα και αυτοδυναμία (τη λέξη ερμηνεύω εδώ με το να μην έχεις ανάγκη τους άλλους κοινωνικά). δεν απαιτώ κάτι τέτοιο αλλά το να το αναγνωρίσουμε ως Αμάρτημα.

ουαί ημίν γραμματείς και φαρισαίοι